Deze foto is genomen met een mobiele telefoon in een pikdonkere kast maar te leuk om 'm niet op te nemen. Het vijfde jong zit verscholen tussen de meest rechtse uil en de buurman/-vrouw; tussen de poten kun je nog wat donzigs zien....
Met behulp van de heftruck worden de uiltjes uit de kast gehaald en met de - inmiddels bekende - boodschappentas getransporteerd naar de plek waar zal worden gewogen, gemeten en geringd.
Een tas vol kerkuilen!
Ze laten zich niet zo makkelijk pakken; de uiltjes gooien zich ogenblikkelijk op hun rug en steken hun al indrukwekkende klauwen in de lucht. Als je dichtbij komt halen ze vervaarlijk uit! Door het gebruik van de heftruck sta ik stabiel en kan ik twee handen gebruiken: één om het jong voorzichtig om te rollen om 'm snel met de andere hand te pakken. Het jong geen pijn en ik geen pijn!
En hier is 'íe dan! Wel even knipperen tegen het zonlicht! Nog veel dons maar alles zit er al op en aan. De klauwen zijn goed ontwikkeld en de veren beginnen al goed uit de spoelen te komen.
Het hartvormige gezichtssluier is al goed zichtbaar. Dit fungeert als een soort satellietschotel om geluid op te vangen. Een soort trechterachtige veertjes helpen het geluid naar de ooropeningen te geleiden; deze bevinden zich er vlak achter en zijn op verschillende hoogte gepositioneerd. Daardoor kan de uil exact bepalen uit welke richting het geluid komt. De Kerkuil is een nachtjager; de zwarte ogen zijn daarvoor een indicatie. Ondanks het feit dat de kerkuil goed zicht heeft in het donker is het toch het gehoor dat bepalend is voor het lokaliseren van prooien.
Deze is klaar: de ring wordt voorzichtig aangeknepen en alle maten zijn genoteerd. Let nog even op de klauwen van dit kerkuiltje: aardig indrukwekkend!
De prachtige kleuren worden al zichtbaar; een schitterende vogel als 'ie helemaal volgroeid is.
De kleinste telg uit het kerkuilennest; het verschil tussen de andere jongen is goed te zien. Kleiner, minder gewicht en nog helemaal in het dons. Als de aanvoer van voedsel achterblijft zal dit jong als eerste omkomen en als voedsel voor de overblijvers dienen. Het lijkt erop alsof dat hier nu niet aan de orde is.
Nog een laatste close-up van deze schitterende vogel; het is wel begrijpelijk dat uilen zo tot verbeelding spreken!
Deze belevenis werd ook vastgelegd door Coby Koops; zij maakt fraaie foto's van de natuur in de brede zin des woords. Op www.natuurkieker.blogspot.nl kun je haar foto's bekijken; ze zijn zeer de moeite waard!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten